८.
वैकुंठीच्या लोका दुर्लभ हरिजन । तया नारायण समागमे ॥१॥
समागम त्यांचा धरिला अनंते । जिही चित्तवित्त समर्पिले ॥२॥
समर्थे ती गाती हरिचे पवाडे । येर ते बापुडे रावराणे ॥३॥
रामकृष्णे केले कौतुक गोकुळी । गोपाळांचे मेळी गाई चारी ॥४॥
गाई चारी मोहोरी पावा वाहे पाठी । धन्य जाळी काठी कांबळी ते ॥५॥
काय गौळियांच्या होत्या पुण्यरासी । आणीक त्या म्हैसी गाई पशु ॥६॥
सुख ते अमुप लुटिले सकळी । गोपिका गोपाळी धणीवरि ॥७॥
धणीवरि त्यांसी सांगितली मात । जयाचे जे आर्त तयापरी ॥८॥
परी याचे तुम्ही आइका नवळ । दुर्गम जो खोल साधनासि ॥९॥
शिक लावूनिया घालिती बाहेरी । पाहाती भीतरी सवे चि तो ॥१०॥
तोंडाकडे त्यांच्या पाहे कवतुके । शिव्या देता सुखे हासतुसे ॥११॥
हासतसे शिव्या देता त्या गौळणी । मरता जपध्यानी न बोले तो ॥१२॥
तो जे जे करिल ते दिसे उत्तम । तुका म्हणे वर्म दावी सोपे ॥१३॥
४५१५ पृ ७४६(शासकीय), ३८१६ पृ ६६०(शिरवळकर)