२६
संयोग सकळा असे सर्वकाळ । दुश्चित्त गोपाळ आला दिसे ॥१॥
गोपाळ गुणाचा म्हणे गुणमय । निंबलोण माये उतरिले ॥२॥
उतरूनि हाते धरि हनूवठी । ओवाळूनि दिठी सांडियेली॥३॥
दिठी घाली माता विश्वाच्या जनका । भक्तिचिया सुखा गोडावला ॥४॥
लहान हा थोर जीवजंत भूते । आपण दैवते जाला देवी ॥५॥
देवी म्हैसासुर मुंजिया खेचर । लहान हि थोर देव हरि ॥६॥
हरि तुका म्हणे अवघा एकला । परि या धाकुला भक्तीसाटी ॥७॥
४५३३ पृ ७५५ (शासकीय), ३८३४ पृ ६६९ (शिरवळकर)