४७
जननी हे म्हणे आहा काय जाले । शरीर रक्षिले काय काजे ॥१॥
काय काज आता हरिविण जिणे । नित्य दुःख कोणे सोसावे हे ॥२॥
हे दुःख न सरे हरि न भेटे तो । त्यामागेचि जातो एका वेळे ॥३॥
एकवेळ जरी देखते मी आता । तरी जीवापरता न करिते ॥४॥
करिता हे मात हरिचे चिंतन । शुभ तो शकुन तुका म्हणे ॥५॥
४५५४ पृ ७६३ (शासकीय), ३८५५ पृ ६७८ (शिरवळकर)