६९
नाही नाश हरि आठविता मुखे । जोडतील सुखे सकळ ही ॥१॥
सकळी ही सुखे वोळली अंतरी । मग त्याबाहेरी काय काज ॥२॥
येऊ विसरली बाहेरी गोपाळे । तल्लीन सकळे कृष्णसुखे ॥३॥
सुख ते योगिया नाही समाधीस । दिले गाई वत्स पशु जीवा ॥४॥
वारला पाऊस केव्हा नाही ठावा । तुका म्हणे देवावाचूनिया ॥५॥
४५७६ पृ ७६८ (शासकीय), ३८७७ पृ ६८४ (शिरवळकर)