|
ससाना
सुख वाटे तुझे वर्णिता पवाडे ।
प्रेम मिठी पडे वदनासी ॥१॥
व्याले दोन्ही पक्षी एका वृक्षावरी ।
आला दुराचारी पारधी
तो ॥२॥
वृक्षाचिया माथा सोडिला ससाना ।
धनुष्यासि बाणा लावियेले
॥३॥
तये काळी तुज पक्षी आठविती ।
धावे गा श्रीपती मायबापा ॥४॥
उडोनिया जाता ससाना मारील ।
बैसता विंधील पारधी तो ॥५॥
ऐकोनिया धावा तया पक्षियाचा ।
धरिला सर्पाचा वेष वेगी ॥६॥
डंखोनि पारधी भुमीसि पाडिला ।
बाण तो लागला ससान्यासी ॥७॥
ऐसा तू कृपाळु आपुलिया दासा ।
होसील कोंवसा संकटीचा ॥८॥
तुका म्हणे तुझी कीर्ति त्रिभुवना ।
वेदाचिये वाणी
वर्णवेना ॥९॥ |
