|
|
|
|
|
बालगोपाळां पासत |
|
चित्र
- क्षितिज थिगळे |
अनुवाद : श्री.सुरेश गुंडू आमोणकर |
|
एक प्रेम गुपीत आयकता जगजेठी । आयकल्ल्यो गजाली सांगतालो ॥१॥ |
एक मृग दोन पाडसां सयतु । आनंदान चरतालीं वनातु ॥२॥ |
|
अवचित थंय पावलो पारधी । घेवनु आयलो दोन सुणीं ॥३॥ |
|
एकेकडे ताणे दवल्लीं सुण्याक । एकेकडे लायलें जाळ ॥४॥ |
|
एकेकडे ताणे पेटयलो वणवो । आपूण मात रावलो एकेकडे ॥५॥ |
|
रेवडावलीं पाडसां चोंवशींनु । स्मरूं लागलीं नाम तुजे ॥६॥
रामा कृष्णा हरी गोविंदा केशवा । देवाच्या देवा पाव आतां ॥७॥
कोण राखत आतां अश्या संकटीं । बापा जगजेठी तुजेविणे ॥८॥ |
|
आयकून तुवें तांचो उलो । कृपेस्त अंतस्कर्णान कळवळलो ॥९॥
आज्ञा त्या वेळार केली पावसाक । वेगीं उज्याक पालोवंचें ॥१०॥
सोश्या एका थंय उठोवन धांवडायलो । ताचे फाटसून गेली सुणी दोन ॥११॥ |
|
आयकून तुवें तांचो उलो । कृपेस्त अंतस्कर्णान कळवळलो ॥९॥
आज्ञा त्या वेळार केली पावसाक । वेगीं उज्याक पालोवंचें ॥१०॥
सोश्या एका थंय उठोवन धांवडायलो । ताचे फाटसून गेली सुणी दोन ॥११॥ |
|
हरणां अजापून वेगीं धांवलीं । गोविंदानु राखलीं देखुनु ॥१२॥
असो तूं कृपाळु देवा दयाळु । आपल्या भक्तांक लायता जीवु ॥१३॥
अशी तुजी किर्त जिवांकु आवडट्टा । रखुमाईच्या पती म्हण्टा तुका ॥१४॥ |
|