३६
नेदी कळो केल्याविण ते कारण । दाखवी आणून अनुभवा ॥१॥
न पुरेसा हात घाली चेंडूकडे । म्हणीतले गडे सांभाळावे ॥२॥
सांभाळ करिता सकळा जिवांचा । गोपाळांसी वाचा म्हणे बरे ॥३॥
बरे विचारुनी करावे कारण । म्हणे नारायण बर्‍या बरे ॥४॥
बरे म्हणउनि तया कडे पाहे । सोडविला जाय चेंडू तळा ॥५॥
तयासवे उडी घातली अनंते । गोपाळ रडते येती घरा ॥६॥
येता त्यांचा लोकी देखिला कोल्हाळ । सामोरी सकळ आली पुढे ॥७॥
पुसतील मात आपआपल्यासि । हरिदुःखे त्यांसी न बोलवे ॥८॥
न बोलवे हरि बुडालासे मुखे । कुटितील दुःखे उर माथे ॥९॥
मायबापें तुका म्हणे न देखती । ऐसे दुःख चित्ती गोपाळांच्या ॥१०॥
४५४३ पृ ७५९ (शासकीय), ३८४४ पृ ६७४ (शिरवळकर)