७४
गोविंदाचे नाम गोड घेता वाचे । तेथे हे कइंचे वैरभाव ॥१॥
भावे नमस्कार घातले सकळी । लोटांगणे तळी महीवरी ॥२॥
वरी हात बाहे उभारिली देवे । कळलीया भावे सकळांच्या ॥३॥
सकळ ही वरी बहुडविले स्थळा । चलावे गोपाळा म्हणे घरा ॥४॥
राहिली ही नाचो गोविंदाच्या बोले । पडिलीया डोले छंदे होती ॥५॥
छंद तो नावरे आपणा आपला । आनंदाचा आला होता त्यांसी ॥६॥
त्यांच्या तुका म्हणे आनंदे सकळ । ठेंगणे गोपाळ समागमे ॥७॥
४५८१ पृ ७६९ (शासकीय), ३८८२ पृ ६८६ (शिरवळकर)