|
अवघा
झाला रामराम । कोणी कर्म आचरेना ॥1॥
म्हाराजांची कीर्तनां नव्या नेटान आनी उत्साहान सुरू जालीं.म्हाराजांचे लोक
उध्दाराचें आनी जनता जागृतायेचें साधन म्हळयार भजन कीर्तन.
तुका म्हणे केली साधना गाळणी । सुलभ कीर्तनी होऊनी ठेला ॥4॥
भगवान श्रीकृष्णाचो जल्म मथुरेचा पुणून प््रोमसुख
लुटलें, गोकुळच्या लोकांनी. म्हाराजांचो जल्म देहूचो पण भक्ती प््रोमसुख लुटले
लोहगांवच्या लोकांनी.लोहगांव म्हाराजांचे आजोळ.म्हाराजांची कीर्तनां सदांच
लोहगांवाक जावची.एकदां दोन संन्याशी म्हाराजांच्या कीर्तनाक येवन बसले.तांका थंय
कितें दिसलें - दादले बायलो, कथा - कीर्तन सामकी गुल्ल जावन आयकतात.ल्हान - व्हड,
ब्राहमण, शूद्र एकमेकांच्या पायां पडट्टात.भेदभाव नासो जाला.हो देखाव पळोवन तांणी
तुकोबाची निंदा करून ब्राहमणाक.तुमी कर्मभ्रष्ट जाल्यात.कर्म मार्ग सोडून रामराम
करीत बसल्यात.ते थंयसून भायर सरले.खांकेतले मृगाजीन सांवरीत सांबाळीत दाद मागचे
खातीर दादोजी कोंडदेवाकडेन गेले.
काखें कडासन आड पडे । खडबड खडबड हुसकले ॥1॥
दाद करा दाद करा । फजीत खोरा लाज नाहीं ॥2॥
अवघा झाला रामराम । कोणी कर्म आचरेन ॥3॥
तांणी अशी फिर्याद केली : '' लोहगांवच्या ब्राहमणांनी ब्रहमकर्म सोडून
दिला.ते शूद्राच्या फाटल्यान वतात. आनी रामराम म्हणटात.अधर्म माजला.तरी तुमी हो
प््रास्न सोडोवपाक जाय.'' दादोजीन आपले सैनीक धाडून ब्राहमणाक 100 रूपये दंड दिवंक
लायलो.तुकोबाक आनी लोहगांवच्या लोकांक येवंक सांगले. म्हाराज लोहगांवच्या लोकांसयत
पुण्याक संगमाचेर आयले.आनी ताणे कीर्तन आरंभलें.तुकोबा आयिल्ल्याचें कळटकच सगली
पुण्यनगरी म्हाराजांचे दर्शनाक आनी कीर्तनाक आयली.
दादोजीय भायर सरले.दादोजी तुकाराम म्हाराजांचे
कीर्तन आयकुपाक बसले.संन्याशीय बसले.तांकां तुकोबा परमात्मो स्वरूप दिसूंक
लागले.तांचेर इतलो प््राभाव पडलो की ताणी तुकाराम म्हाराजांच्या चरणाचेर लोटांगण
घालें. दादोजीन तांकां तांच्या कृत्याचो जाब विचारलो : '' ब्राहमण शूद्रांच्या पांया
पडटात.अधर्म जाता अशी फिर्याद तुमी दिल्ली आनी तुमीच पाया पडटात हें कितें?'' तांणी
म्हटलें: '' आमकां कीर्तनात तुकोबांत नारायण दिसता.'' स्वत: दादोजीन म्हाराजांचो
सत्कार केलो आनी संन्याशांची फजेत करून तांका शाराभायर धांवडायले.
|
